Geachte mevrouw Verdonk,

Tot dusver heb ik mij in de media onthouden van commentaar maar naar alles wat er over mij gezegd en geschreven is, heb ik nu ook de behoefte om zelf te reageren.

Nu wij in deze zaak zo tegenover elkaar staan, kan ik alleen maar zeggen dat ik dit nooit zo bedoeld heb. Ik betreur deze gang van zaken maar ik kan het helaas niet veranderen. Ik ben nu eenmaal een weg ingeslagen die niet omkeerbaar is.

Wat heb ik dan wel bedoeld? Nadat ik zelf de voorkeur had uitgesproken om Nederlander te worden (net als mijn broer) en om voor het Nederlandse elftal uit te komen, ben ik er op gewezen dat dit via een versnelde procedure mogelijk was.

Hierdoor diende ik aan bepaalde eisen te voldoen, met name eisen in sportief opzicht. Ik ben een sportman en opgegroeid in een prestatieklimaat, wie goed is komt bovendrijven, wie slecht is valt af.

Hoe pijnlijk dat ook kan zijn, als sportman moet je daar mee kunnen leven. Maar daar zit het probleem niet. Inmiddels is vastgesteld dat ik aan alle sportieve eisen voldoe, dat maakt me trots. Zoals het me met name trots maakt dat bondscoach Marco van Basten voor mij een plaats in de WK-selectie heeft ingeruimd.

Van afvallen op basis van mijn talent is dus geen sprake, want daar had ik mee kunnen leven. Met het gedoe in de rechtszaak, het parlement en de media een stuk minder.

Ik praat er niet veel over, maar wil best toegeven dat het mij niet onberoerd heeft gelaten en dat ook mijn spel er onder geleden heeft. Met name over dit laatste voel ik mij schuldig ten opzichte van Feyenoord, de supporters en mijn teamgenoten.

Ik moet me er bij neerleggen dat er dingen zijn waar je geen invloed op kunt uitoefenen, die je weliswaar niet begrijpt maar moet accepteren. Ik heb mezelf toegesproken en mijn hoofd leeggemaakt, ik ga de dingen doen waar ik goed in ben, dribbelen, passeren, passen en scoren.

De dingen waar het allemaal mee begonnen is en waar het inmiddels niet meer over gaat.

U noemde laatst, toen u het over mijn zaak had, "het Nederlanderschap de hoofdprijs". Ik zal u eerlijk zeggen, zo heb ik er nooit naar gekeken, het Nederlanderschap maakt mij geen beter mens of een betere voetballer en zal ook op geen enkele manier mijn sportieve toekomst beinvloeden. Ik wilde gewoon wereldkampioen worden met Nederland. Dat was mijn hoofdprijs.

Hoogachtend,
Salomon Kalou