‘Hé werkloze!’

 Beau van Erven Dorens grijnst me toe in de deuropening van zijn keuken. ‘Koster, wat is er aan hand?’

‘Ik ga niks zeggen, Beau!’

‘Gelul, wat is er gebeurd? Kom binnen, jongens.’

Samen met R, Beau’s vroegere corpsvriendje, ben ik ontboden bij de jeune premier van de tv. Beau wil even met ons brainstormen over zijn nieuwsshow. Aan de keukentafel.

‘Ik wil scoops en bizarre invalshoeken. RTL en NOS zijn traditioneel.’

‘Mee eens, Beau’, zeg ik, ‘Maar hoe had je dat gedacht? Wij weten niets van tv.’

‘Joh, jullie hebben toch een netwerk? Jullie zijn toch journalisten? Kom op. Quentin Tarantino zei ooit: ‘Filmen leer je in tien minuten.’ Wat hébben jullie? Zo moeilijk is het niet!’

We kijken elkaar aan. Is hij gek geworden? We kijken elkaar nog eens aan en beginnen te schateren. Verdomd, ja. Waarom ook niet? Het bier wordt geopend en aan de keukentafel ontstaat een opgewonden sfeer. We zijn weer studenten. We gaan de wereld veroveren. De nacht is nog lang, maar onze dromen zijn dichtbij.

‘Ik zou wel eens een foto willen zien van die AIVD-meid die de AEL oprolde’, zegt Beau.

‘Een interview met Jason W.’, zegt R.

‘Minister Pechtold die leegloopt over Donner’, kom ik door.

‘Holleeder schijnt zaken te doen met Oranjespelers’, weet R. zeker.

Wat ís dit, denk ik. Dit is niet meer dan een potje corporaal ver plassen. Wie de grootste mond heeft, wordt vanavond nog verkozen tot de nieuwspraeses van de lage landen.

Beau kijkt me even aan: ‘Zeg, waar ben jij lid geweest?’

R. doet een varkentje na.

‘Oh’, zegt Beau, ‘Is er nog een bier?’

De zondagavond gaat al bijna over in de maandagmorgen als Beau ineens opstaat. ‘Verdomme. Ik moet dat stuk over mijn eerste maanden bij Talpa nog doorsturen aan Nieuwe Revu.’

‘Idioot, dat had je vrijdag al hebben moeten inleveren’, zeg ik.

‘Toen wérkte je er nog’, pest R.

‘Zal ik deze ontmoeting er nog in verwerken?’, grinnikt Beau. Om zijn mond trekt hij dat kenmerkende ironische lachje.

‘Tja’, stamel ik.

‘Dan zet ik er meteen in wat er is gebeurd…’